تأثیر آموزش الکترونیکی تلفیقی بر یادگیری و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری در درس مراقبت های ویژه قلبی عروقی

مقدمه: به کارگیری سیستم آموزش الکترونیکی تلفیقی که در آن از فواید هر دو روش آموزش الکترونیکی و کلاس های حضوری استفاده می شود می تواند گزینه مناسبی برای نظام آموزش عالی از جمله آموزش پرستاری باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش الکترونیکی تلفیقی بر یادگیری و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری در درس اختلالات قلبی عروقی بوده است. روش: این مطالعه مداخله ای از نوع پژوهش های نیمه تجربی است. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان پرستاری سال 90-91 ترم شش دانشگاه علوم پزشکی لار (49 نفر) بودند که به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند و در هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. به گروه مورد علاوه بر آموزش معمول بسته آموزشی الکترونیکی (لوح های فشرده پویای آموزشی) که متناسب با اهداف آموزشی دوره و به تناسب موضوع درس طراحی شده بود، ارایه شد. بعد از اتمام دوره (16 ساعت)، یادگیری و خودکارآمدی آن ها در زمینه تشخیص آریتمی ها، مراقبت ها و روش های درمانی از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی (مستقل و زوجی) آزمون من ویتنی یو و ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار spss v.14 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره یادگیری دانشجویان پرستاری که از طریق آموزش تلفیقی (الکترونیکی و سخنرانی) در زمینه اختلالات قلبی عروقی آموزش دیده بودند (59/2±7/21)، نسبت به دانشجویانی که روش معمول (به وسیله سخنرانی) مطالب را دریافت کرده بودند (02/5±9/18) از دانش بالاتری برخوردار بودند (02/0p<). همچنین دانشجویان گروه آموزش تلفیقی، در مدیریت این بیماران نمره خودکارامدی بیشتری داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نارسایی های سیستم فعلی آموزش و روش های سنتی در آماده نمودن دانشجویان و با استناد به نتایج مطالعه، استراتژی آموزش ترکیبی نه تنها در جهت افزایش عمق یادگیری و کارآمدی پرستاران توصیه می شود بلکه می تواند برنامه ریزان را در مدیریت بیماری های قلبی و ارتقاء خدمات دانش آموختگان حمایت نماید.